ურჯულომ კერპი შევქმენი ქალის

ურჯულომ კერპი შევქმენი ქალის,
თვალებით მთვარის ნათებას ჰგავდა, 
ვეუბნებოდი რომ მწამდა ძალის,
რომელსაც გულში ეს გრძნობა რგავდა....

მეგაზაფხულა, მესათუთა, ოცნების ზევით,
დარდებს წლებისას სადღაც ვკარგავდი,
სიტყვებს ვაჩენდი ღრუბლების ხევით,
ღმერთებს ყვავილებს მისთვის ვპარავდი...

p.s
სიგიჟის ზღვარზე უზომოდ მთვრალი,
ჩემში დემონებს დავუწყებ ხოცვას,
მე ის დავკარგე! გულია მშრალი!
რაღა აზრი აქვს დგეს ასეთ ლოცვას.,
ი.ო