მხოლოდ შენ!

იცი?!ჩემთვის ბევ რამეს ნიშნავ,
და სიხარულიც აღარ მაქ წმინდა,
იცი?! ჩემში სამყარო შევქმენი,
სადაც შენ უბრალოდ ბრწყინავ...

ვფიქრობ ბედია,თუმცა არა!!
მე ხომ ბედთან მაქვს კამათის წლები,
ახლა კი დაღლილი,ფიქრებში გართული,
შენ გწერ ამ უაზრო წერილს.

არ ვიცი,გრძნობებს რა მოვუხერხო,
ალბათ,უნდა დავახრჩო,ჩავახშო ჩემში,
შენში მომწონს თისება ბევრი,
თუნდაც,ხარ უბრალო უაზრო ერში.

ბევრგან ვიყავი,ბევრიც ვიცან
მაგრამ...შენ ვერავინ შგცვლის,
ვცადე შენამდი მოსვლა იმ ქვეყნით
მაგრამ...უბრალოდ აღარ მაქ ბედი...

ახლა კი ისევ,გზა არეული,
ფიქრებს მივყვები ჩურჩულით უკან,
კვალდაკვალ მესმის ღიმილის ხმები,
ჩემს ცხოვრებას კი...ჭორავენ მუდამ..!