გახაფხულის ძახილზე
ცხენზე შემჯდარა ობოლ-ბერდია. ჩამოუყრია გრძელი ფეხები და მიდის გამხვალ ნასიმინდრებში. და საითაც კი არ გაიხედავს, მინდვრებისკენ თუ გორაკებისკენ, – ჩაშავებული ნახნავებისთვის, გადატრუსული ფერდობებისთვის წუხელ ვიღაცას მწვანე ხელი გადაუსვია. და თითქოს, თითქოს მიწამ უბიძგა და საცეკვაო წრეში შეაგდო – შეკრთა ბერდია, რადგან იხილა ძალა, რომელიც არ აძინებდა გრძელ ღამეებში. აი, ასეთი ხელი უნდა ობოლ ბერდიას, ასეთი მწვანე ხელი უნდა მის დაშაშრულ სულს და გამხმარ ქოჩორს.