მყუდროება მომენატრა
როგორ მშურს მისი, ვინც ახლა მატარებელში ზის; ეთამაშება, ადნება თეთრ ფარდას სხივი მზის. ვიხსენებ ვედებს, უვადოს, ვედები ხეს და ქვას; ჩემი გზით წავალ, გავუტევ, ვინაც რა უნდა თქვას.
როგორ მშურს მისი, ვინც ახლა მატარებელში ზის; ეთამაშება, ადნება თეთრ ფარდას სხივი მზის. ვიხსენებ ვედებს, უვადოს, ვედები ხეს და ქვას; ჩემი გზით წავალ, გავუტევ, ვინაც რა უნდა თქვას.