ოღონდ
სადმე დავითი დამანახა – უღვთოდ ნატანჯი მამაჩემი, ტყვიას აევსოს, დამდნარს, ხახა თუ რამ ვინატრო დანარჩენი. სამარედ ჩემდა – დღისით, მზისით – ჩემივე ხელით გავთხრი სოროს, ოღონდ შემეხოს შუბლი მისი, გულში ჩამიკრას, მეამბოროს.
სადმე დავითი დამანახა – უღვთოდ ნატანჯი მამაჩემი, ტყვიას აევსოს, დამდნარს, ხახა თუ რამ ვინატრო დანარჩენი. სამარედ ჩემდა – დღისით, მზისით – ჩემივე ხელით გავთხრი სოროს, ოღონდ შემეხოს შუბლი მისი, გულში ჩამიკრას, მეამბოროს.