ობელისკი
ობელისკს, თეთრი მხრიდან მოტანილს, ჩვენ შევცქეროდით ძახილით: დაგმეთ ეჩვენებოდათ ქვის თლილი ტანი ყველასთვის უცხო და ბნელ ქარაგმად. წყალი შავია, როგორც მელანი, შავ წყალზე ყალყზე შედგა მერანი და სასაფლაოს მხრიდან ძერა თავს დასტრიალებს, ვით ბედისწერა.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი