რა ღრიანცელში ვიდოდა გემი

დაღამდა,ნისლი  გადეკრა შარას,
ტყეს  დეფარა ღამის  ბლონდები,
მაგრამ გხედავ  მთების იარას
და  უსათუოდ მოგაგონდები.
რა  ღრიანცელში ვიდიდა გემი
და  საშიშარი იყო ტყე-ველი,
ყველგან,ყოველში  მარხია ჩემი
სულის ნაწილი  შეუმჩნეველი.