შენ ზღვის პირად (ზღვას საღამო ედებოდა)
ზღვას საღამო ედებოდა მუქი, შენ ზღვის პირად სჩანდი, როგორც შუქი. მე პირველი მახსოვს შენი ნახვა: გაოცება! მშვენიერი ზრახვა. როგორც შორი ხომალდების ცქერა, ვით პირველი გრძნობით გულის ძგერა, ირხეოდა გამჭვირვალე რული და მტკიოდა... და მტკიოდა გული. იმ ხომალდებს სამუდამოდ გაჰყვა გაოცება, მშვენიერი ზრახვა.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი