აკაკი, ვაჟა

მომისმენია აკაკი, ვაჟა,
ახლა ეთერის ხმებში მღერიან:
დღესაც ტაშს ვუკრავ, ვუყივი ვაშას!
მათი სიმღერა დამდაღველია...

გვათბობს ღვთიურ ხმის ცეცხლის გურგური,
ჩვენი მტრის გულის დასამჟავებლად,
მღერის აკაკი, როგორც ბულბული,
და არწივივით - ვაჟა-ფშაველა.
განა ბულბული,
განა არწივი?
მათი სიმღერით სამშობლო მღერის...
და საქართველოს წმინდა ბარძიმი
სავსეა მათი ცრემლის ნამქერით;

სულ ცოცხალია, სულ უკვდავია,
ერის ცრემლებით რაც ინამება:
რაც მებრძოლია, ― ცეცხლმსუნთქავია,
ვერ შეაშინებს ბედის წამება!
როგორც რჩეულთა ძველი წესია,
საომარი გზით ვლიდენ იგინიც,
დაფნის გვირგვინზე უწმინდესია
მოწამის შუბლზე ეკლის გვირგვინი!

განვლეს ეკალი, მოიმკეს ვარდი,
სიკვდილის ცელი ვერ მოერიათ:
ახლა ჰშვენიან დიდების კვართით,
ხალხის უწმინდეს გულში მღერიან.

***
ბევრს გაუვლია გზა სამშობლოსი,
ზოგს დანანებით და ზოგს წამებით.
ძნელია ზიდვა საქართველოსი,
და ტვირთს ზიდავდნენ ჩვენი მამები...