ნეტავ, რა ძარღვი გიტევდა

ნეტავ, რა ძარღვი გიტევდა,
რომელი საწიგნობელი?
ქართლის გულს გადაეფინე
ყვავილი დაუჭკნობელი.

მზე შენ სიტყვიდან გამოდის,
ხარ უკვდავების იმედი,
უთენებელში, ბნელში რომ
მზიურად გაგვიღიმებდი.

ჩემო სამშობლოვ, ჩემო მთა-ველო,
რა იქნებოდი ურუსთაველო?