0 658

ა, იმ მთაზე თოვლიანზე..


გაზაფხულდა, დაიქუხა...
უკვე დროა ავღიღინდე,
ჩემმა გულმაც დაიძახოს,
ბალახივით ბიბინდეს.

ხან შხაპუნა, ხან ჟუჟუნა
წვიმა მცემდეს,
მაოცებდეს,
ლექსის ხეში წყალი ჩადგეს,
სიყვარული აღმოცენდეს!

მხარი გამკრას,
თავს დამკივლოს:
ბიჭო, ხომ არ მოიქანცე?
ერთხელ კიდევ აგვერბინოს
ა იმ მთაზე, თოვლიანზე...

ვერ გაგესწროს,
წინ დაგიხვდე,
თოვლზე იად დაგებნიო,
თუ გაგესწროს, ვარდად ვიქცე,
თოვლში ვარდი გაკრეფინო.

გამექცე და ვერ გამექცე,
გზა მოგიჭრა, გაგეფინო,
ჩემი ლექსის ფიანდაზზე
ირემივით გაგერბინოს!
კომენტარები (0)