ჩემი ღამეები..

ჩემი ღამეები თქვენს დღეებზე უკეთესია.
ჩვენ კენტავრებს ვგავართ, პატარა მისტიკურ
კლოუნთა მომუწულ ტუჩებს,
წიგნებს, რომელთა პატარა თეთრი გულები ფეთქავს.
ჭარბწარმოება
მითოლოგიზირებული სახელების სახე-ხატების.
კიდევ უფრო მეტად, ვერმოსახილველი სიჭრელე.
კარავი შეკრული ცის ირმებად
იერცვლილი სახე-ხატებისაგან.
და მათ შორის ჩვენი ფატალური ჯანყი-ბოჰემა.
საღამოს ჩამავალი მზისგან გაყვითლებული დანებით,
რომლებითაც იჭრება ჩვენი ნერვიული პური-ფურაჟი.
ცუდი პურის მჭრელთა ერთობა წყევლით
ამოანთხევს უენობას.
განწირულთა არშემდგარი ცხოვრება
არშემდგართა განწირულობით _
ითვლის… ერთი, ორი…

(ერთი, ასი, მილიონი)
შენ არც კომეტა ხარ, არც თოვლი.
მე მძაგს ყველაფერი, რაც მძაგს. _
ეს იყო პატარა ღმერთივით მოხუცი
ძოწისფერ ვიტრინაში ღამით.
ხოლო მის გარშემო დაჰქროდნენ კიდევ უფრო პატარა სათამაშო ანგელოზები.
უზარმაზარ გერმანულ ნაგაზთა თვალებში,
მათ კბილებს შორის კი ნახევრადმშიერთა
ნერვიული პური-ფურაჟი
იარაღის სუნით,
რომელსაც არ სჭამენ მომდევნო თაობათა
კუთვნილის მჭამელნი.
სამხრეთ აფრიკის მაღაროებში თეთრი
და შავი მემაღაროენი
ერთი ფერისანი არიან.