წარწერა ერთი სამარის ქვისა

რ. მ-ს

ჰეი, შენ, დიდი მომავლის ლანდო,
ლაჟვარდებიდან რომ იყურები,
ეს ჩემი სენი თუ დაგემართოს,
ამაზრზენი და განუკურნელი, _
ეს ჩემი სენი თუ დაგემართოს
და მოიხადო, როგორც სახადი, 
ჰეი, შენ, დიდი მომავლის ლანდო,
ერთი თხოვნისთვის ნუ დამძრახავდი:
თუ მეცნიერის გონების ღონემ
უმალ განკურნოს ჭლექით სნეული, _
მაშინ მომნახე და მომიგონე
სამარადისოდ მიწად ქცეული!