ღამე ალაზნის ველზე

ნაღვერდლების ჭიატით –
ნაპურალი იწვის.
და დგას მძაფრი სურნელი
კვამლისა და მიწის.
და კრუხივით მზრუნველი,
პირქუში და ზვიადი –
ზურგზე ისვამს წყვდიადი
მთვარეს, როგორც წიწილს.

წყარო: litklubi.ge