ფრაგმენტი ლექსიდან `მიმართვა კოლხიდას”

დილა ვადიდო ცისფერ თვალება
და ამაღლება ადამიანის.

იქნება ძნელი პოეტის ტვირთი
მემატიანის თქმა არ მჩვევია:
მაგრამ მე ხალხის სიხარულს ვითვლი
რაც შენს გარშემო შემიმჩვევია.

ხან მდინარესთან შეხლა მიტაცებს
თან ვაწყობ ლექსად შეტევას გმირულს;
ვხედავ ბავშვივით მოღიმარ კაცებს
ვხედავ ბალახის წვეტიან ფირუზს.

ვხედავ ჩემია შენი სამყარო
მე შემომღიმის, მეც ვეღიმები,
ამაზე უფრო რით გავახარო
ჩემი ღარიბი ჩანგის სიმები.