სამელნე ორისთვის

ბეღურასავით რომ შევასკდი
დახურულ სარკმელს,
შენი ფეხისხმა მეგონა და ქარი ყოფილა,
დგას სექტემბერი
და ქარვისფერ საკმეველს აკმევს
დედიშობილა...
დღეს მარტოობა ტანსრულ ღრუბლებს
წვიმად მოება,
მხოლოდ ლექსები ჩამრჩა მუჭში,
როგორც ნუგბარი;
შენ სულ  "წასვლა" ხარ,
მე კი ვგავარ გარემოებას-
"ტყუილუბრალოდ"...

წყარო: urakparaki.com