ებრაულ მოტივზე

შენ მიდიხარ და... ვრჩები, როგორც სიცარიელე,
ვინ დამიძახებს სავსე მთვარის პოეტს დღეიდან?..
მძლავრობს ქარბუქი, შეშლილივით სტვენს და წრიალებს,
ძველ თბილისში ვარ, გამოვცდები მალე მეიდანს.

მადლობელი ვარ, - რა ხანია არ მიტირია
ასეთი გრძნობით... ავილანძე კიდეც სახეზე;
ჩვენი ლექსები შუქდაკრული ფოტოფირია, -
ეს ტელეფონიც ხმას არ იღებს, თითქოს მაქეზებს.

ავიღებ ყურმილს და ვმღერივარ:

"იერუშალაიმ, შელ ზაჰავ,
ვეშელ ნეხოშეტ, ვეშელ ორ,
ჰალო ლეხოლ შირარი,
ანი ქინორ".

წრფივი ზუმერი...

მიყვარხარ, ჩემო!..
(ვერ გითხარი, რა მოხდა მერე...)
შენც კარგად იცი,
სიყვარული არ ითარგმნება.

წყარო: urakparaki.com