ჩოხში

გოდერძის

დავრჩი წვიმების ამარა,
თითქოს ჰაერი არ მყოფნის,
ჯერ ყოფნის სევდა რა არი,
მერე კი სევდა არყოფნის...

გულის კლინიკის ვერანდა,
სისხლი და... სუნი ქაფურის...
ლამაზ სტრიქონებს გირანდავ,
თანაც ბეღურებს ვაპურებ.

წყარო: urakparaki.com