ციცავ

ჭალები, ყანა, ზვინები,
ოდა, ჰამაკი, ნალია,
მაგ გულში ჩაგეფინები,
სანამ ეს წლები გავლიან.
სულში რომ ჩიგიკუკულებ,
ჰადმე ვერ წეხვალ ციცავო,
ღალატს არ გკადრებ ანტერო,
ერთადერთ ნენეს - ვფიცავო.
მინდვრის ყვავილებს დაგათოვ,
ღრუბლებს დიგიწყობ ბალიშად,
ჩეგეფუნჩხები, გაგათბობ
და თუ სული არ გამიშპა -
მოდნი კაბებსაც ჩაგაცმევ,
როცა წიგიყვან შინაო,
აღმართ-აღმართ რომ ევივლით
შენ დაგაყენებ წინაო...
მარა ეს მემრენ, ახლა კი
ციცავ შენს პასუხს ველიო,
ან ისევ დარჩი ბაბასთან,
ანდაც მომეცი ხელიო.
ჭალებს,
ყანასაც,
ზვინებსაც -
ოდას,
ჰამაკს
და
ნალიას,
ციცავ შენ ოღონდ - კი - თქვი და
ამათ სულ ყველას სცალია...