ფანქარი ცაში

კონვენციური

წვერწათლილი ჩემი ფანქრის
მოძრაობა ცაში ნელი
ხან ნაზია, ხან ლამაზი,
ხანაც კიდევ საშინელი.
ყველა ჩიტი იქ თავს იხრჩობს
ან-ბან-განით, განა ბაწრით,
და პოეტის ნაკვალევს ჰგავს
თვითმფრინავის განაკაწრი.
მოედება ფანქრის წვეტი
მზეს ან მთვარეს, როგორც მერანს,
წეროს, ჯღაბნოს როგორც უნდა,
მიწაზე ვარ, მერე მე რა...
ღრუბლის ქულა საშლელივით
უკან დასდევს ამცდარ ფრაზებს,
თუ დაბნელდა, გაგრძელდება
ლექსის წერა მთვარის ბრაზე.
ჩემი ფანქრის მოძრაობა
დაბლა სწრაფი, მაღლა ნელი,
ყველაფერზე ლაპარაკობს
ცისარტყელის საქანელით.