ბავშვობა (მეგობრებისადმი)

ჩაგვეღვარა ცხადში, აგვეკიდა ძილში,
შორიახლო არეკლილი კონტურების შიში.

გახელილი სევდით დახუჭული თვალი,
მორკალული მთვარე, ჭინკას განათვალი.

იმ სიწმინდის წიგნი რა ხანია გაცვდა,
ერთმანეთს რომ ვკითხულობდით ასო-ასო, მარცვალ...

სახელები, ფერადები, რაღამ ამოშალა...
იმ ნაკვალევს მივუყვები,
იმ მითოსურ შარას.