ფრანჩესკო პეტრარკა. სონეტი მეორე

რათა სასჯელით აღვსილიყო ყველა სასმური,
შურისძიებით ბობოქრობდნენ მისი ალები,
როგორც ჩუბინი, მიმიზნებდა გა-ცა-მალებით,
ისრების კონით მომღიმარი იდგა ამური.

სად მქონდა ძალი წინაღდგომის, მწვავდა ალმური,
ერთი კი, თავის დაცვა მსურდა ოდენ თვალებით
და მე ეული, უთვისტომო, ნაწანწალები,
იქვე დავეცი სიყვარულით ლახვარდასმული.

გულმა კი შიშით გაქცევა და ლტოლვა არჩია,
უიმედობამ სიმამაცეს გადამაჩვია,
არც ღონე იყო და სიმშვიდეს არ მაზიარა,

მინდოდა მთებში გახიზვნა და ჩუმი ნუგეში,
შორს წამებისგან, დავანება სიმსუბუქეში,
მაგრამ ვერ შევძელ, არ გამთელდა ტრფობის იარა.

თარგმნა გიორგი ხულორდავამ

Per fare una leggiadra sua vendetta
et punire in un dí ben mille offese,
celatamente Amor l'arco riprese,
come huom ch'a nocer luogo et tempo aspetta.

Era la mia virtute al cor ristretta
per far ivi et ne gli occhi sue difese,
quando 'l colpo mortal là giú discese
ove solea spuntarsi ogni saetta.

Però, turbata nel primiero assalto,
non ebbe tanto né vigor né spazio
che potesse al bisogno prender l'arme,

overo al poggio faticoso et alto
ritrarmi accortamente da lo strazio
del quale oggi vorrebbe, et non pò, aitarme.