აედის მოთქმა

შენამდე მომსვლელ გზებს ვტკეპნი ისევ,
რადგან არასდროს მოვსულვარ შენთან,
გადავეჩვიე ხალისის დღეთა
და ზეცის გულში, ჩემს ნატვრებს გისევ,
რათა მოისხა ტანზე- ათონი,
ჩემი სიწმინდით გამოზრდილ ტოტთა,
რომელსაც ერთვის:- აედის მოთქმა,
ტანჯვა და გლოვა სახიფათონი.
მსურს, ნათრევ მდევარს, შენ მომიარო,
თორემ გამთიბეს, შენი სათიბი.
სჯობს, მომაფარო თითნი ნატიფი,
რათა არ გავხდე სამგლოვიარო.

სტუდენტთა ლიტერატურულ-პუბლიცისტური კრებული ,,დებიუტი"
თბილისი 2016