ჩემი ცხოვრების პოლიგონი, მეტისმეტად მაღალია,
რიტორიკული, უმწეო ფონი, გასაქრობად გარდამავალია,
ეპოპეა დღეს შევქმენი, ხვალ კი ავიჭრები ცაში,
თავს იტყუებ რად მედრები? ვერ გიშველის ეგ განგაში.
სამარისებულ სიჩუმეში, ისტერიული ქაოსია,
გასაოცარი მიდრეკილება, მომიცვა სიბნელემ.
უხშირეს გამოცხადებებმა, ფიქრები ვეღარ მითმენენ.
სამარადჟამოდ დარჩება ისტორიას, ყველა პოეტის ღელვა,
გმირობის გზაზე ბორიალს, ერთვის მუზების ელვა.
მრუდე საზომით გაზომილს, უწერია ნგრევა,
ცდომილს, განდგომილს წიაღი დაენგრევა.
ავტორი - საბა დგებუაძე
20.06.2023.
