ილია მამულაძე - ლექსები, პოემები 126
- ა ამოდის მზე და იწმინდება მაღლივ ცის თაღი
- ამოდის მთვარე, უფრო მეტად გიგანტიური
- ამოწვართული ღრუბელთ ბაგეთათ
- ანათებ ჩემში
- არა ყოფილა სიცოცხლე ალალი
- აქ შავადმოსილი წყვდიადი სუფევს
- ახლა ღმერთებზე ვარ ზენაარი
- ახლოა მიწა, სახლი, სადგური
- გ გავაზანტებით ვუმზერ მე დარაბს
- გაივლის წლები, შენ გაიზრდები
- გალას
- გამიშვი ამ გზაზე ცრემლია გლოვის
- განთიადია
- განშორება სჯობს
- გარეთ თოვლია_თეთრი ზღაპარი
- გედები
- დ დავეცი, მაგრამ არ ძალმიძს შენდობა
- დავჩრდილავ მზესაც თუ საშველი არაა კაცის
- დამეხსენ ცაო
- დარდიანად ჩანგს ვაჟღერებ
- დეკემბრის მთვარე
- თ თბილის ქალაქში იწყება თოვა
- თეთნულდის ნაძვებს შორს თეთრგვრემანი, ამოეშანთა ღრუბლებში მთვარე
- თეთრი ამანათი
- თეთრი ამური
- მ მარტოდ ვარ, ოდას მიკაწრავს ქარი
- მაშინებს ფრთები, შორით მქროლავი
- მე არ მქონია წამითაც ლხინი
- მე თვალებს ვახელ დღესაც დუხჭირად
- მე თითქოს გულში არ ჩამეტია
- მე შემაწუხებს ხმა ქაოსური
- მე ძალზედ მიჭირს, ავედევნო ქარებს სახლამდის
- მერმისის ხმები
- მეფეებივით იდგნენ ღრუბლები
- მზემ წამოისხა აღვირ-ავშარა
- მთება მოისხეს ღრუბლის ქლამინდი
- მთვარე
- მთვარე აიწია ცერზე ციცარივით
- მთვარე მოადგა ბებერ ლავრინთოს
- მთვარის აპოგეა
- მთვარის შუქზე ირწეოდა ლადოს აკვანი
- მიწა სველია პოეტო გესმას
- მოველი მუზას სხვა სამყაროდან
- მქსინვარე ქარივით თავს დამტყდომია შენი ინანი
- მწყემსის ბალადა
- მჭიშნე გზებს მივსდევ როგორც გავაზი
- რ რა გათენდა ქართვლის თავზე?!
- რა დააამებს ჭადრების კორომს
- რა უნდა გითხრა, რაც აქამდე არ მითქვამს შენთვის
- რამ ააჟღერა ავილი?!
- რას იაჯს ეს ქარი?!
- რაღაც სხვა მინდა
- რკინაქვის ზარები
- რკინის ლუსკუმა
- როცა ალიონზე მზე აკაშკაშდება
- როცა ოთახში შემოდის ლანდი
- ს სად დაივანოს ჩემმა ალაგმა?!
- სადღაც დუმილია, გრანელივით დუმილია,
- საზეო მტრედო გადიფარე თეთრი ფარაჯა
- სალმობიერი დღესასწაულის
- სანამ სიცოცხლის ხავსს ვეჭიდები
- სასიყვარულო ლექსი
- სერენადა
- სვეტიცხოველი
- სიმართლეს, სიყალბეს, გაცებს და გაიმებს,
- სისხლში ამოწვართულ მთვარეს
- სიყვარულისთვის
- სხვა გზა მე არ მაქვს, ჩახერგილია !
- ღ ღამე ანჟეში
- ღამე ბნელდება სადრამო
- ღამეა
- ღამეა აბუზული იშთარის კარიბჭესთან
- ღამეა უმთვარო
- ღამემ იფეთქა თითქოს ფალიად
- შ შეები ქარ-ცეცხლს ცხადი ქველობით
- შევვლე ქენებით მწუხარებათა, ფარვად შეშთობილ ცივ აკლდამაში
- შენ
- შენ აღარ უსმენ შოპენს და მოცარტს
- შენ მოგძახიან ჩემი ლექსები
- შენ ქართველობა მითხარი
- შენ ქარი გაკრთობს პატარა ყვავილს
- შკედერთან ახლოს
- შორს ცათამწვდენი როსკიპი მთვარეა
- შორს ციაგ-მკრთალი ვეღარ ციაგობს
- შუაღამეა ლოდივით ცივი
- ჯ ჯვარცმა
- ჰ ჰატჰორი