ლაშა და მთვარისა (შაირი)

ლაშა: საით მიდიხარ ქალაუ,
          საითკენ გაგიწევია?
          ჩამოუქროლებ ჩემს ქუჩას,
          თავი ვერ ამიწევია.

მთვარისა: რა გინდა ბიჭო რას მერჩი
              ერთი ქუჩა გვაქვს სავალი,
              აქეთ საქმე მაქვს რა ვუყო,
              არა მაქვს გამოსავალი.

ლაშა: შენი დანახვით მთვარისავ,
           სულ მინდა აქეთ იარო,
           არაფერს გერჩი გენაცვა,
           გთხოვ კიდევ გაიშრიალო.

მთვარისა: ძმასთან მივდივარ ვაჟაო,
             ძმიშვილებს მინდა დავხედო,
             მამის წამლებზეც ვიჩქარი,
             იცოდე არ ითავხედო.

ლაშა: მაშინ მომიკვდეს ეს თავი,        
          შენზე მე ცუდი ვიფიქრო,
          გოგოვ შენს გვერდით მიგულე,
          მინდა სულ კარგად გიხილო.

მთვარისა: მადლობელი ვარ ლაშაო,
             გული მომილბე სიტყვებით,
             საქმე მაჩვენე კაცური,
             შენი ერთგული ვიქნები.

ლაშა: ერთად წავიდეთ შენს ძმასთან,
           ფიცი მომეცი ქალისა,
           ვეტყვი მიყვარსო შენი და,
           ჩემი მზე ჩემი თვარისა.

მთვარისა: ჩემი ძმა შენ არას გერჩის,
             კაცია ავკარგიანი,
             მე ჩემს ძმას ვიცნობ ვინც არის,
             ვაჟკაცი სამართლიანი.

ლაშა: შენ ჩემი სიხარული ხარ,
           ჩემი სიცოხლე,მშვენება,
           რა ბედნიერი გამხადე,
           უშენოდ რა მეშველება.
              
           ერთმანეთს ხელი ჩასჭიდეს
           და გზას გაუდგნენ ტკბილადა,
           ამბავი მშვიდად დამთავრდა,
           მოყვრისა გასაკვირადა.