აპრილი

თეთრი ღამეები ფხიზლობენ. ხალხით გადაპენტილია გადაღილილი ქუჩები და ჩვენ მივუყვებით უკვე  დაზეპირებულ გზატკეცილს.. ნაცნობი მუსიკა ჟღერს. შენი შეხება ჩემს კანს შემოდგომის მრავალფერი ხესავით აშრიალებს..  ფიქრიან თვალებში მუსიკა ირეკლება-ჩვენი მუსიკა. მივდივართ შორს ანუ ხდება ის,რაც ყოველთვის გვინდოდა.   ხის სახლი გველოდება , ბუხრის სიღმრიდან ,რომ მოცეკვავე ნაპერწკლებს უშვებს ჩვენს მასპინძლებად. წვიმდა იქ. წვიმას კი არა, ადამიანებს ვშორდებით. ყოველი წვეთი სიამოვნებას გგვრის და მე ვიღიმი.  შენი ყოველი ფიქრი ჩემში იზრდება და ფრთებს სწორედ აქ ისხამს.  ვგიჟდები.  შენმა ტბილმა ხმამ მიმიკედლა. მხოლოდ თეთრი ღამეა მოწმე.. მოწმე ჩვენი მზარდი , უსასრულო სიყვარულისა.. 
 მისი