გუშინ პირველად ვედარე სხივებს

გუშინ პირველად ვედარე სხივებს და ჩემს სიგიჟეს მოჰქონდა მზეთი,

რომ განვეძარცვე ციურ სიშიშვლეს, ტანჯულ ზვირთებზე ავასხი წვეთი,

სადაც ვეპარე უდაბნოს რისხვად...  იქ სიყვარულის დავნამე ტყეთი,

ვისაც მოსწონდა ამქვეყნად წვიმა, თვალებს ცრემლიანს მოსთხოვდა ღმერთი!



გუშინ პირველად ვედარე სხივებს,
გულით დამწვარი მიწოდეს ტრიტონს,

მე ამ ლექსებში ავიდგი ენა და სამოთხეში მივყავდი ლიტონს,

მაგრამ ხომ იცით,ნიჭი როგორ არს? 
ოქრო ნარევი,მარტოა ლითონს

და ჯოჯოხეთის ამდენი ცქერა,
გამასვენებდა ცეცხლისმფრქვევ გრიფონს!

ავტორი -ალექსანდრე ამირიძე