მექოთნე

სულაც არაფრად გარგივარ?
მაგრამ რატომ, რა გგონივარ?!
ალაჰ-მექოთნის დოქი ვარ,
შენს ბაგებს რომ შევუპყრივარ!
დალალებს ხომ წავუღივარ!
უმეცარ რომ თიხას ვგავარ,
ვერ ვივსვები, ვერ ვცოცხალვარ!
ვეღარ ვდგები, სულ წავმხტარვარ.
შენზე ფიქრით, ჩუმად მდუმარ,
ამცდარ ხალხში ყველას ვძულვარ,
მოყუჟული ამგვარ ვზივარ!
შენის გამო შიმშილით ვარ,
რატომ გიკვირს? მთლად გიჟი ხარ!
მაგრამ მეც რომ გაგიჟივარ?
ერთი სიტყვა უთხარ, ომარ!
მძაგხარ ასე რომ მინდიხარ.
და მაინც რომ მირჩევნიხარ?
მძაგხარ ასე რომ შემიპყარ
და მაინც რომ შენ მინდიხარ!
ას სასმისად დამიმხიხარ,
ას მეერთედ დამისხიხარ...