მის კალთაში

თავისუფლება, ძვირფასო პეტრე, მის კალთაში არის,
თავ-პირის გლეჯით ჩემი გული ვის მიჰყავს? კვლავ ის არის.
თავარაყშიც ჩამხობილი გული ისევ მასზე ბღავის,
თავზარს მცემს წარმოდგენა უმისოდ სახლის,
თავად ბაღშიც ჭკნება მძაფრად უმისობას ხე ალვის!
თავის მტერი გამოვდექი! დამიბრუნდი ხეო ნატვრის!...