მიჯნურები და ლოთები

და უცაბედად ბებერი გამოვდექი,
დუქანს ასულთან მახვია აკორდები -
აქ არიან მიჯნურები და ლოთები;

კალთას ჩამჯდარს სადღეგრძელოს არვინ უსვამს,
სიყვარულში არ უტყდება, არა კრუნჩხავს,
მისზა არ უღდგება ლულას, მიწის ბრუნვას;

აქ ყველა არაყში ახრჩობს დაკოდებას,
იარას ასველებს, ლახრავს დაშორებას,
იქამდის სვამს, რომ ილანდვის გამოჩენას;

სადღაც ღამით გამოვხედავთ ეულ მთვარეს,
ჩვენსავით ესაა მასაც სული გაძვრეს,
გვაძაღებს - მიჯნურთ შველა ხომ არნა დადგეს...