მოუსვლელში

მოაბერებ მუდმავალ მორევში, მიუვალ ორხევში,
მოაგდებ მორჩენილ მელანქოლიას, მრუშთაგან მრუში!
მოადებ მერიდიანს მომდევნოს, მოათევ მაღარში.
მოალაჯებს, მოკვეცს მოსიარულეს... მოკალ მოსავში!
უსალმო უსასრულობის პირველ ოთხ წამშ ნთქვას ვარვარ,
უსანდომო უსინათლობის შავ კაკალგულში ვწვავარ!
უსაფუძვლოდ, უამისოდ ვკვდები ათასსხვაგვარმაგვარ!
უსიერი, უსინჯავი ბაგედ ტყვედ ვარ, კიდევ ვდგავარ.