მეოთხე სართული 2.

დალოცვილი დედათ ენის, წყეულ ჩვენის...
ამარა ვარ მხოლოდ, მხოლოდ ტყულარწმენის -
როგორ დავიჯერო განკურნების სენის?
ხმა გავარდა, არ გაცივდა კალმით ლულა.
ეს ცხოვრება, ერთ ცხოვრებად კი გასულა.
ფეხი აქომამდის ნეტა როგორ ძრულა?

სიკვდილ პირას გესმის გლეხის,
არც არავინ რამეს გვერჩის.
შვილები ვართ ერთი ვლენის,
ერთი კვდება, ერთი ესვრის...
შვება ვიცი, არა არის მეტი ზეცის,
რომ გავიგებთ - ქუხილია -  ხმაა ფეხის,
მიგვათრევენ, ღრუბელია, ცაა ცრემლის - 
ბუნებაც კი მღერის, მთა მაღალი კვნესის...