ანი და ბანი ხარ

ამისისხო მინის წელში - შენზე არიან ტანჯულნი,
ქვიშის მარცვალ-აზრები, შენზაა გულს ღრმა ჟღარუნი.
ზღაპრული ხარ სენბალზამი, არტაშანო მიკარ ძვალნი,
შენის მეტი ვერც მიმთელებს, რომც წაირღვნას მთა და ცანი!

აფერუმ, გამიხდი დარდი! სამყაროდ მიფასე ღაწვნი - 
ღიმილთ ბოლოში გაქვს იასამანი, სამყოფ-აკვანი...
რად დაამქაშებ დაპნეულ ჩემ გულს? არაა ამტანი!
ამდენი თაყვანი და მაინც ხარ ულევი მადანი...