პიროვნებები ჩემში

უთვალავი სახის მთქმელი მაქვს იერი,
არა არს რიგებს ხოლ ორი მიწიერი.
კვეთილ კვანძებს მექაჩება კადნიერი?
უსაზღვროა ყოფა ჩვენი სულიერი!

არა მესმის, იქნებ სულაც თავად ვმღერი,
კვიპაროსის ჩრდილში იქნებ მე ვარ ბერი?
სხვამ იზარდა ამისთანა ვითომ წვერი,
არავინ ვარ, თუ არადა სალიერი?

რა გაგიხდა ეს სიმშვიდე წამიერი?
არ შეგშვენის შენ არსობა კადნიერი...
მაგად მყოფნის ხმა, რომ ვარ ცბიერი,
გინდა მმატე, რღვეულია წესიერი...