ალ თავიანს, ალს რომ მამყიდა

მარადობას მკავო, ფეხთ მეცალა ჯანი,
აქვე მოვიდრეკ, აღარ მიჩნია გზანი!
რწყილს მიმგავნე გული, მავიწყე ცანი.
იქნება ამისთანა ანდა ტანი ანდა ღაწვნი?
ანდა თვალში ცალში შეიცნობა ზღვანი,
მეორემ კი აახილა სულაც ბრმანი!
აბუნტებას - შემეხიდე, დამავიწყე ყმანი.
რუდუნებას არ ვიშორებ - რაა ხანი!
იწრო არის შენკენ?  არა მწადის სხვანი,
ამბორის-ყოფა მინდა , კაცს ხორცის სჯანი,
მოსარხეველს ველაგო ხელთ კრულებანი.