ბებოს

ბე, დასასრული, გაიხედე, ახლოა წარღვნის.
ჩვენი ხის სახლი, ჭა, ნალია, როგორ გადარჩა?!
შეხე, შიშვლდება ლავიწები კავკასიონის
ახლა ჩიტებიც მოასკდება ფრთებით ფანჯარას!
ზაფრანისფერად გაწოლილხარ მთელს ჰორიზონტზე 
დამავალი მზის პირველ სხივზე წამომცდარ ლოცვად...
ჩამოგიწველავს საღამოზე მთვარე, ვით ძროხა,
და გამოწვდილი შენი ხელი მებზისრტოება!
ბე, მიგალობე ეს პეპლები, მიგალობე ცა
და ყვავილების სისხლისდენა შეუჩერები!