სულში ისე ცივა

სულში ისე ცივა ყინულს ივლისის თვეც კი ვერ გაადნობს.
სულშიისე ცივა დეკემბრის თვეც კი მარტივად ნანობს, რომ ვერ დაიდო მან ბინა ჩემთან და მოუწია ეცადა სხვაგან.  
სულში ისე ცივა ვერც ბეღურებმა დაიდეს ბინა და მოუწიათ გაფრენა სხვააგან, მაგრამ არაუშავს, მომიწია მესწავლა რომ მარადიულად არავინ რჩება.
 გარეთ კენტად დარჩენილი ფოთლები მზის ამოსვლას ეტრფიან,რომ იქნებ გადარჩენა სცადონ, მაგრამ არარის ესწყეული მზე და კენტად დარჩენნილი ფოთლებიც იკლებს. 
არააა! სულში ისე ცივა, შენთანაც ცივა და ყინულის დიდი მასა გვახრჩობს ორივეს. 
მაგრამ არაუშავს ამოსვლას ვისწავლით.
 ღმერთოო ამდროსაც როგორ ვიტყუები, აბა ეცადე ამოსვლა თოვლისგან, ყინულის ჩამობერტყვა ოდნავ ეცადე, ისე გაგყინავს და ბოლოს მოგიღებს სადღა დაგვრჩება ჩვენ სული მერე,  არა შეეჩვიე ხალხი იღლება, მარცხდება მებრძოლი, უკვდავიც კვდება, არაა შეეჩვიე ტყუილსაც შეეჩვიე, მარცხსაც შეეჩვიე, არაფერს შეეგუო, შენ რაგგონია თავს, რომ დაუხრი ბედი ულმობლად არმოგექცევა?, ბედი ისეთია თავს აგიფეთქებს სულს გაგიმწარებს გულს აგიკვნესებს, სულში ისე სცივა
სულშიიი ისე სცივა
უკვე მეც კი მცივა
უკვე მეც კი მცივა.