დამალული

დღე თითქოს შავია,
წვიმაში გახვეული
ყოველი სევდა
გონების აკმეს,რომ ემსგავსება.
Ნუთუ ღრუბლების ტირილი ცაში
ილუზიაა და მოგონება?
დღე თითქოს შავია 
მარგალიტებით,
შავი ღრუბლებით სიბნელეს ემსგავსება,
მაგრამ ამ ფერში უფრო ნათლად ჩანს 
ყოველი ფიქრი და მონდომება.
ოცნებები და ილუზიები,
მარგალიტებით მიწას ეცემა.
დასველებული მიწის სუნი კი
აღმაფრენაში გულით ესკვნება.
ნაზი სიო ამ სიბნელეში 
გონებას უფრო, ფართოდ კარს უხსნის
და შემოსილი უცნობი ძალით,
შავ ღრუბლებს თვალებით, ადგილს კვლავ უცვლის.