ლექსების წელი შემოილია

ლექსების წელი შემოილია,
მუზები თითქოს ჩაყლაპა ქარმა,
მე, მივემსგავსე ამ სოფლის იმ მგზავრს,
რაღაც, რომ უნდა, რაღაც, რომ აკლია,

ვუყურებ ფესვებს, ცხოვრების საზომს,
ირგვლივ კი ნისლის ქცევის წესია,
ახმაურდება ღრმად ნიადაგი,
თითქოს, დრო, კენოტაფს დამსგავსებია,

ალბათ, ფიქრების ნაზი ნოტები
და ბუკიოტის ღრმა მდუმარება,
მაძლევს საფუძლევს ასე ვიფიქრო,
სულის სიღრმიდან სარკმელს ვუმზერი,
საიდანაც ჩანს სიცოცხლის ელვარება.