ჭერზე

ჭერზე ჭაღით ჭრელდება მოციმციმე სხივები,
ხალხის ხმათა ხორხოცი სარკმელიდან იჭრება,
გლოვა-გმინვით გრძელდება მსხმოიარე მძივების,
დრომოჭმული დალოცვის ძალით განაწილება,

ყელზე ყულფად ყვავიან ნაჩუქარი ფსკვნილები,
აღარც ახსოვთ აქამდის შემოქმედის მტევნები,
უშენობით ჩხავიან შენი ქმნილი შვილები,
თავზეც აღარ გადამდის გახდნენ ჩემი მძევლები.

2024