მე სამიკიტნოს ვიდექი დახლთან

მე სამიკიტნოს ვიდექი  დახლთან,
დილას ბახუსი ჩამოვაფარე,
გამოიარე, თან ქმარი გახლდა,
თვალი გვერდულად გამოაპარე,

თვალებში მზერით სულს თუ დაეძებ,
გარეთ ხორცი და შიგნით ძვლებია;
უშენოდ ყოფას მე ვერას შევძლებ,
უჩემოდ ყოფნა შენ შეგძლებია...

მე სამიკიტნოს ვიდექი დახლთან,
ცოტა მთვრალი და ცოტა ფერმკრთალი,
მიიჩქაროდი, თან ქმარი გახლდა,
მიიჩქაროდი და კვლავ მომკალი.