წავიქეც
ამღვრეულ გზაზე შეფერადდა მზის სხივი მწვანედ, მე სიმარტივე სიმარტოვის ასფალტზე ვნახე. ფეხი ჩაეფლო, სიარული არ შემიწყვიტავს, რომც შემეწყვიტა მეძირებოდა სხეული თავქვე. აჰ, ამ ლურჯ ზღვაში წვიმის წვეთი ვყოფილვარ თავად, მზე ჩაუყლაპავს ოკეანეს, როგორც მე ასფალტს! 6 სექტემბერი, 2019.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი