უსახელო 11

სავსე მთვარეა ამ ღამეს ცაზე,
ნეტავ რას ფიქრობს ვიზე ან რაზე?
მე კი მას შევხვდი ნათელ სხივოსანს,
და მეფიქრება მხოლოდ მასზე.

ის ანათებდა მზეზე ნათელად,
მე კი ვდნებოდი მისთვის სანთელად,
სახე მბრწყინავი ვით სავსე მთვარე,
მე მისთვის ვიწვი კედლის კანდელად.

ღმერთო რას მერჩი რა დაგიშავე,
მის გამო ცხოვრება რად გამიშავე.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი