უსახელო 8

შენს თეთრ კაბას ჩემი სისხლით,
ზამთრის სუსხებს მოვარიდებ,
ვენის გახსნას იქ მოვრჩები,
ჩემ ხმას როცა თუ გაიგებ.

სულ არ მინდა აქ რომ ვიყო,
ცრემლნარევი სისხლის გუბეს,
ვუცქერ, ვხვდები ჩემო ტასო,
მერამდენედ მოგატყუეს.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი