ბრბოთა ვენახი

ნიავმაც გაჰკრა და თან გაიყოლა,
ომის დანატოვარი სუვენირები. 
ჩალიწილ ფანჯრებს ბავშვების ქვებით, 
არტყია კოშკი მრუდე პირების.

    მოხეტიალე სიკვდილის გზებით,
რომ დაბარბაცობს და არც კი კვდება,
არსად მივდივართ ჩვენ ვრჩებით, 
იმედი ეროტიკული სიმებით წყდება. 

ხავსით შემორტყმულ იმედების სახლს,
მდარე ,,ღორები'' ტალახში აფლობენ, 
თუ სიმშვიდისთვის გაითხრი საფლავს, 
იქაც გხრწნიან და ჭიები გალპობენ. 

თუ დაკრიფავენ  ბრბოთა ვენახებს, 
პეპლები დალევენ დაწურულ ღვინოს,
რომ სამი დღის ცაში სიცოცხლე,
თრობით გაიხანგრძლივონ.