მანძილი

მანძილი...

თეთრი ტეხილები, 
მეწამული სივრცე,
ფიქრის აპოგეა -
ჩემს სიშიშვლეს იცმევს!
სული გაფრენილი,
წამით - სხეულს იქეთ,
ვერცხლის შალაშინი,
დროებასთან მყიფე....
დაშრეტილი  ავზი -
ეროზიით სავსე,
რაღაც შორეული ,
ნაცნობს მივამსგავსე...
გადამტყდარი  სიტყვა -
ვერტიკალში ისრით;
თოკი გაკვანძული
უსხეულო კისრით...
მარმაშები გიშრის
ყელსაბამზე  შლილი...
შორი აპოგეა, 
ახლოს გადაშლილი...
საფარველი სულის
წამზე ხანმოკლეა...
მეწამული ცა და
თეთრი აპოგეა!
 ...
თეთრი ტეხილები, 
მეწამული სივრცე;
ფიქრის აპოგეა -
ჩემს სიშიშვლეს იცმევს!

ხათუნა წიქორიძე