მამულო ჩემო


შენ საქართველოვ! უქართველოდ ვის რად სჭირდები? შენ უწყლო ზღვა ხარ და შეგაშრეს წვეთი დიდების. 

ჩვენს  შემხედვარე წარსულიდან ცრემლად იღვრები. შენ არ შემრაცხი მომავალში დიად გმირების.

შენ საქართვეკოვ! უიმედოვ! გაპობილ კლდეო! 
ვინ რა გითხრას? ვინ შეგთხოვოს რომ გამაგრდეო? 

ჩემო სამშობლოვ უგვარის ტომოვ მრავალო ხმაო მრავალ ჟამიერ ვისთან შევძახო?! სადა ხარ? ძმაო! 

მამულო ჩემო ტანჯვა ნახულო, აკაფულ ვაზო შენ ცაო ჩემო ეჰ ბუმბერაზო ,სპეტაკო ,ნაზო.

მიწად სამშობლო გამეცვითა დღევანდელ ფრაზით უქართველოდ საქართველო ქვეყანა ბრაზის 

შენ საქართველოვ! უქართველოდ ვის რად სჭირდები? შენ უწყლო ზღვა ხარ და შეგაშრეს წვეთი დიდების.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი