ბზარები

ვეღარ მიყუჩებენ სევდას მზის სხივები, შენმა სიყვარულმა ისე გადამრია, როცა მენატრები ზეცად ვიხიზნები, ნისლი და ღრუბელი ჩემი საბანია...რადგან შენ ანათებ ცაზე მზის მაგივრად, შენს სურნელს უბერავს აპრილის ქარები, სამყაროს კიბეზე მხოლოდ შენ ადიხარ, რომ ზეცას შეუვსო ნაკაწრი ბზარები...ჩემში გაყუჩდება მძინარე ტკივილი, თუ ისევ იფეთქებს შენს თმებში ენძელა, შენი სიყვარული ყოფილა ღვთის ჯვარი, მისი ტარება რომ მე ასე მეძნელა...