ბზარები

ვეღარ მიყუჩებენ სევდას მზის სხივები, შენმა სიყვარულმა როგორ გადამრია, როცა მენატრები ზეცად ვიხიზნები, ნისლი და ღრუბელი ჩემი საბანია...რადგან შენ ანათებ ცაზე მზის მაგივრად, შენს სურნელს უბერავს აპრილის ქარები, სამყაროს კიბეზე მხოლოდ შენ ადიხარ, რომ ზეცას შეუვსო ნაკაწრი ბზარები...ჩემშიც გაყუჩდება მძინარე ტკივილი, თუ ისევ იფეთქებს შენს თმებში ენძელა, შენი სიყვარული ყოფილა ღვთის ჯვარი, რომ მისი ტარება მე ასე მეძნელა...