ათენა

ვერ დაგიწერე ლექსი ისეთი, დედამიწიდან ზეცას ვწდებოდე, რამე ისეთი სული რომ შეძრას, შენს მონატრებას ეწირებოდეს...  ეს როგორ შევძლო არ ვიცი დღემდე, ვის შევადარო მე შენი თავი, შენი თველაების უსასრულობას, როგორ დავატყო ამ ლექსით კვალი...არ შემიძლია ვერ ავღწერ უფრო, შენ მე არ მაძლევ ამის უფლებას, რომ დაგიწერო ლექსი ისეთი, შევზღუდო შენით თავისუფლება...როგორ გადიდო არ ვიცი მეტად, არ იფურჩქნება უშენოთ ვარდი, შენი თვალების მწველი სინაზით, დანაღმულ ველებს ცოცხალი გავცდი...